Kibir
Kibir, bele bağlanmış taş gibidir. Onunla ne yüzülür, ne uçulur. Hacı Bayram Veli
Kibir, insanın tarih boyunca ardında bıraktığı en derin izlerden biridir. Firavunu Kızıldeniz’e gömen, kibiridir...
Yunan mitolojisinin tanrıları (!) öyle kibirlidir ki, ölümlüleri kıskanmaktan geri kalmazlar. Homeros’un hikâyeleri, kibirleri yüzünden mahvolanlarla doludur. Kral Agamemnon, örneğin, kibirinden ölür.
Neredeyse tüm Avrupa’yı işgal etmiş olmak Hitler’e yetmez. Kibiri, onu ve kudretli Nazi ordusunu, benzini depodayken donduran Rus kışında, ölümün avucuna itiverir...
--
Kibir; para, güç ve şöhret sarhoşluğunun ölümcül sonucudur. Kibirle oluşan kendini aşırı beğenme, başkalarından üstün görme hali; insan ilişkilerinin çimentosu olan güven duygusunu yok eder... Oysa güven, gerçek saygının temelidir. Güveni kendiliğinden yok eden kibirleri yüzünden hiçbir zaman gerçekten saygı görmeyen liderler, her zaman korkuyla hükmederler. Yazık ki anlayamadıkları şudur; sürekli hata yapma korkusuyla çalışanlar, hiçbir zaman gerçek potansiyellerini ortaya koyamazlar.
--
Kibirli liderler, süprizlerden ve kötü haberlerden nefret ederler! Çok fazla konuşur, çok az dinlerler. İyi birer lider olamadıkları gibi iyi birer takipçi de olamazlar; çünkü kendilerini herkesin üzerinde görür, hiçkimsenin liderliğini kabul etmezler. Liderin temel özelliklerinden olan talimat alma yetileri, işte bu nedenle gelişmemiştir. Ama ekiplerindeki herkesten, tam ve koşulsuz itaat beklerler.
--
Bulundukları ortamdaki en zeki, en parlak, en başarılı kişi olmak isterler.
Yönetemedikleri herkesi kendilerine tehdit görürler. Kaybetmekten ölesiye korktuklarından, kazanmak için her şeyi yaparlar. Güç, para ve şöhretten beslenen kibirlerinden daha fazla korkuyla dolu olmaları bundandır. Kalın kabukları, gören gözlerden korkularını saklamalarına yetmez. Ama bunu da bilmezler...
--
Sen kibirden uzak kal kardeşim. Kibir; yürekli olanın işi değildir. Kibir; sevgiyle dolu olanın işi değildir. Kibir; kendiyle ve dünyayla barışık olanın işi değildir. Kibir; yaşamda yolu ışık olanın işi değildir. Kibir, aydınlık olanın işi değildir.
--
Aydınlık tarafın en büyük günahı kibirdir. Kibir; karanlığın ve karanlıkta olanın işidir.
Bir avuç toprak, biraz da suyum ben. Neyimle övüneyim? İşte buyum ben. Yunus Emre